11 Ιουλίου 2009

ΕΝΑΣ ΝΥΧΤΟΠΟΝΤΙΚΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΝΑΥΤΙΚΟΣ


Ένας νυχτοποντικός θέλει να γίνει ναυτικός.

Θέλει να πάει στη Νιγηρία,

στη Νάξο και στην Ικαρία.

Είναι όμως λαίμαργος πολύ

κι έχει το νου του στο φαΐ.

Εκεί που σχέδια καταστρώνει,

Σε ντουλάπια ευθύς τρυπώνει

και τρώει ό,τι βρει μπροστά του,

δαγκώνει ως και την ουρά του,

Εκεί που χάρτες μελετά,

πεινά κι αμέσως τους μασά.

Κι εκεί που φτιάχνει καραβάκια

με πολύχρωμα χαρτάκια,

δίνει μια τα καταπίνει

κι ύστερα νεράκι πίνει.

Πώς θα γυρίσει τον ντουνιά,

που ζούσε πάντα στη στεριά;

Με καράβι; Με βαρκούλα;

Μες σε μπρίκι ή σε μποτούλα;

Η φίλη του η νυχτερίδα,

που κρέμεται από μια σανίδα,

τον κοιτάζει από ψηλά

και του λέει φιλικά:

Αν θες να γίνεις ναυτικός

κι όχι σε ξέρα ναυαγός,

παράτα αμέσως το φαΐ,

φτιάξε κατάρτι και κουπί.

Κόψ’ ένα νεροκολοκύθι,

δε σου λέω παραμύθι.

Με τα δόντια σου άνοιξέ το,

σαν βαρκούλα στόλισέ το,

με νοτιά ταξίδεψέ το.

Τρέχει ο νυχτοποντικούλης,

ο λαίμαργος κι ο νοστιμούλης,

για να φτιάξει το βαρκάκι

και δουλεύει με μεράκι.

Αδειάζει το νεροκολοκύθι,

βάζει γι’ άγκυρα ρεβίθι,

για κατάρτι μακαρόνι,

για πανάκι που φουσκώνει,

βάζει φύλλο από μαρούλι,

για κουπί παίρνει αγγούρι.

Και μία νύχτα του Νοέμβρη,

πριν η μέρα να τον έβρει,

ρίχνει αμέσως το βαρκάκι

μες σ’ ένα μικρό ρυάκι.

Μα κει που νυχτοταξιδεύει

και περιπέτειες γυρεύει,

αμέσως του χαλά το κέφι

η κοιλιά που παίζει ντέφι.

Θέλει ευθύς κάτι να φάει,

στο στομάχι του να πάει.

Δίχως σκέψη τρώει τ’ αγγούρι

και το φύλλο απ’ το μαρούλι.

Μα και πάλι δε χορταίνει,

μια ιδέα ευθύς του μπαίνει.

Με μια χαψιά τρομαχτική

τρώει με μιας την κουπαστή.

Τρώει την πλώρη, τρώει την πρύμνη,

τίποτα δεν έχει μείνει.

Το βαρκάκι τώρα να το,

στης λιμνούλας πάει τον πάτο.

Ο ναυτοποντικός,

που είναι πλέον ναυαγός,

από νούφαρο πιασμένος,

σκέφτεται αλαλιασμένος:

Όταν θα ξαναπεινάσω,

θα σκεφτώ τι θα δαγκάσω.

Θα μασήσω ένα σαπούνι

ή θα φάω ένα τακούνι,

μα ποτέ ξανά βαρκούλα,

που ‘ναι μέσα σε λιμνούλα!

(Η εικόνα είναι δημιουργία του φίλου μου εικονογράφου Νίκου Βασιλειάδη)