Εδώ και αρκετό καιρό δεν έχω κάνει καμία ανάρτηση, γιατί πολύ απλά δεν έγραφα τίποτα. Λίγο οι ρυθμοί της ζωής, λίγο η γενική κατήφεια και απογοήτευση με πήραν από κάτω. Και ύστερα είναι και το άλλο… Οι αρνητικές απαντήσεις των εκδοτικών οίκων ή η απουσία οποιασδήποτε απάντησης με έκαναν να πιστεύω ότι δεν αξίζει τον κόπο. Ένας πολύ γνωστός εκδότης, μάλιστα, μου είπε: «Μπορεί αυτά που μου έφερες να διαβάσω να είναι καλύτερα από κάποια του Τριβιζά, μα αυτός είναι Ο Τριβιζάς και ξέρω ότι θα πουλήσω»!!! Νόμιζα ότι πήγα να πουλήσω πατάτες μα έμειναν απούλητες, γιατί δεν ήταν Νευροκοπίου!!!! Σεβαστοί οι συγγραφείς που με τα βιβλία τους μεγαλώσαμε, που τα προτείνουμε στα παιδιά μας και στους μαθητές μας, που «άνοιξαν δρόμο» στο χώρο της συγγραφής παιδικών βιβλίων, μα έχουν καταντήσει «απολιθώματα» στα ράφια των βιβλιοπωλείων και κάθε χρόνο ανακυκλώνονται ξανά και ξανά από τους ίδιους εκδοτικούς οίκους! Έλεος!
Αν και δεν έγραφα άλλο
, δεν το έβαλα κάτω και συνέχιζα να στέλνω χειρόγραφα και βιογραφικά μέχρι που η απάντηση ήρθε από έναν καινούριο εκδοτικό οίκο που συστάθηκε με σκοπό, όπως λέει ο εκδότης ο κ. Μουρατίδης, «να κυκλοφορούμε «χαλαρά» και χωρίς το άγχος των πωλήσεων να κρέμεται πάνω απ’ τα κεφάλια μας σαν δαμόκλειος σπάθη, μερικά βιβλία που σε άλλη περίπτωση δεν θα είχαν τύχη.» Αυτές είναι οι Εκδόσεις Τετράγωνο(www.ekdoseistetragono.gr). Με συνέπεια στην υπόσχεση και στο όνειρο κυκλοφόρησαν τα πρώτα παιδικά και όχι μόνο, βιβλία. «Τα Παραμύθια της Θάλασσας» που βρέθηκε στα χέρια μου είναι από τα λίγα
βιβλία παιδικά των τελευταίων χρόνων που θα μπορούσα να πω ότι είναι υπόδειγμα αισθητικής , εικονογράφησης και τυπώματος. Προσεκτική δουλειά με σεβασμό στο δημιουργό, στο κείμενο και στο παιδί.
Εκτός από το δικό μου παραμύθι με τίτλο «Τα ξωτικοπάπουτσα» ανυπομονώ να πάρω στα χέρια μου το βιβλίο της Ελίζας Μπακοπούλου «Ένα αγόρι που κολύμπησε να φτάσει το φεγγάρι» με την παραμυθένια εικονογράφηση του Βασίλη Γρίβα.
Αν και οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι, τα παραμύθια τελικά ποτέ δεν χάνουν τη μαγεία και την αξία τους. Άλλωστε αν τα εξετάσουμε από την πλευρά της ετυμολογίας αυτός είναι ο ρόλος τους, να παρηγορούν, να κάνουν την πραγματικότητα λίγο πιο υποφερτή. Γι’ αυτό πάντα λέω: «Να αποφεύγεις όσους δε διαβάζουν παραμύθια και να φοβάσαι αυτούς που τα λεν με ευκολία»!!!
