25 Ιουνίου 2009

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ


"Μπορώ να ταξιδέψω παντού", έλεγε η βαρκούλα. "Υπάρχουν μέρη που δεν μπορείς να τα φτάσεις", απαντούσε η γοργόνα. "Μπορώ να γυρίσω όλο τον κόσμο", καυχιόταν η βαρκούλα. "Υπάρχουν μέρη μακρινά και αταξίδευτα", έλεγε ο αστερίας. "Μπορώ, μπορώ, μπορώ να φτάσω όπου ονειρευτώ", έλεγε η βαρκούλα και τα ΄γραφε τα λόγια της πάνω στο κύμα. "Και πού ονειρεύεσαι να πας;" ρωτούσε το πανάκι. "Στο φεγγάρι, στο φεγγάρι ονειρεύομαι να πάω κάθε βράδυ", απαντούσε η βαρκούλα. Και τα χρόνια περνούσαν και η βαρκούλα ταξίδευε σε νερά γαλανά και νερά μαύρα. Μα στο φεγγάρι δεν έφτανε. Ώσπου το όνειρό της το ξέχασε. Και περνούσε ο καιρός και ήρθε η ώρα να μείνει η βαρκούλα για πάντα στον ταρσανά κι άλλες καινούριες βαρκούλες να πάρουν τη θέση της στο κύμα και να λένε τραγούδια καλοκαιρινά στους γλάρους. Τις ευχές όμως, που φτάνουν μέχρι τον ουρανό, τις μαζεύουν τ' αστέρια και δεν τις ξεχνούν ποτέ. Μόνη η βαρκούλα στον ταρσανά, απολάμβανε το βραδινό αεράκι, που της χάιδευε το πανάκι και είδε το φεγγάρι και θυμήθηκε το ξεχασμένο το όνειρό της. Και το φεγγάρι είδε τη βαρκούλα και θυμήθηκε κι αυτό το δικό του όνειρο....Τα ταξίδια του πάντα τα 'κανε, παράπονο δεν είχε,μα πόσο, πόσο θά θελε να γινόταν καραβοκύρης σε μια δικιά του, ολόδικιά του βαρκούλα!!! Τ' αστέρια ήξεραν το λογισμό του. Μάζεψαν την αστρόσκονη απ' όλες τις ευχές και μ' αυτή έφτιαξαν αστερόσκοινο. Το έριξαν στη βαρκούλα, τη δέσανε γερά και με μια ανάσα την τράβηξαν απ' τον ταρσανά στον ουρανό. Το βράδυ εκείνο ένας περίεργος, λαμπερός καραβοκύρης ταξίδευε πάνω σε μια λαμπερή, γεμάτη αστερόσκονη, βαρκούλα. Και τη λάμψη τους τη ζήλεψαν όλοι οι καραβοκύρηδες και όλες οι βαρκούλες του κόσμου!!

6 σχόλια:

  1. Κάποτε είδα δυό πιτσιρικαδες να χοροπηδάνε όσο ψηλότερα μπορούσαν με ανοικτά τα χέρια τους, σαν να προσπαθούσαν να αρπάξουν κάτι..
    τούς ρώτησα τι ήταν αυτό που αναζητούσαν..
    μου είπαν οτι θέλαν να πιάσουν το φεγγάρι..
    τούς είπα οτι άν θέλαν μπορούσα να τους το φέρω εδώ κάτω να το δούν..
    τα πρόσωπά τους έλαμψαν σάν να βλέπαν τον Ηλιο κατάματα..
    με μεγάλη χαρά ζήτησαν να πραγματοποιήσω την ευχή τους..
    κι εγώ το έκανα..
    οι πιτσιρικάδες ήταν ο γιός μου και ο ανηψιός μου..
    ξέρεις οτι δέν μπορείς να τάζεις χωρίς να μπορείς να το κάνεις..
    έφερα έναν καθρέφτη λοιπόν και το φεγγάρι ήταν στο "πιάτο"..
    τώρα δέν προσπαθούσαν να το πιάσουν χοροπηδώντας, αλλά μέσα απο τον καθρέφτη..

    έμαθαν οτι μπορούν να “τιθασέψουν” τι ζητάνε τουλάχιστον..

    χαιρετώ σε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αξίζει άραγε πάντα τον κόπο να "τιθασεύουμε" να θέλω μας;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αξίζει να "τιθασεύουμε" τα θέλω κάποιες φορές..
    μονάχα για λίγες στιγμές φτάνουμε τα θέλω μας..
    κανόνας..

    κατά ένα περίεργο τρόπο, μετά, κάτι άλλο γίνεται θέλω μας..

    η τα θέλω μας γίνονται και κάποιου άλλου, οπότε...

    φαντάσου να έβαζαν οι πιτσιρικάδες το φεγγάρι στην τσέπη τους μαζί με τους βώλους και τα διάφορα άλλα "αντι-κείμενα"..
    δέν θα μπορούσε άλλος να απολαύσει το "φεγγάρι"..

    καλημέρα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλή σου μέρα!!!
    Μπορώ τουλάχιστον να τα ονειρεύομαι και να "τιθασεύω" μόνο την απογοήτευσή μου;;Ε; Και μια που χρησιμοποιήσαμε τόσες φορές το ρήμα "τιθεσεύω" πάρε κι ένα έμμετρο παραμύθι με ήρωα ένα θηριοδαμαστή και μια τίγρη για να σου κάνει παρέα! Ευχαριστώ για την κουβεντούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σσσσσσσσ

    μην με διακόπτεις..

    διάβαζα την τίγρη με τον θηριο-δαμαστή τώρα..

    μπορείς πάντα να ονειρεύεσαι..
    αξίζει ζωή χωρίς όνειρο;

    η κουβεντούλα, πάντα ευχάριστη με σας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή