3 Δεκεμβρίου 2009


Ανεβάζοντας την προηγούμενη ανάρτηση σκεφτόμουν πόσοι «καλικάντζαροι» νιώθουν πραγματικά μόνοι, ειδικά τώρα τα Χριστούγεννα. Πόσοι προσπαθούν να προσεγγίσουν κάποιον αλλά πάντα με λάθος τρόπο και πόσοι τελικά μένουν μόνοι στην κολοκυθιά τους να διαβάζουν και να λένε στον εαυτό τους παραμύθια. Μήπως και τα blogs είναι μια ακόμη κολοκυθιά όπου μόνοι τελικά μιλάμε και καταλήγουμε μόνοι και πάλι μόνοι; Είναι πραγματικά τρόπος επικοινωνίας; Ή είναι απλά «ξεφόρτωμα» με την ψευδαίσθηση ότι κάποιος ακούει την πλευρά του εαυτού που εμείς θέλουμε να προβάλλουμε; Και η υπόλοιπη εικόνα μας πού κρύβεται; Και στην τελική γιατί να κρύβεται;

Γιατί κανένας μας δεν τολμά να πει «Φαίνεστε τόσο «πλούσιοι» άνθρωποι θα ήθελα να σας γνωρίσω από κοντά. Να σας πω βρε αδελφέ Καλά Χριστούγεννα με τη φωνή μου και όχι με τα δάχτυλά μου!» και πόσοι από μας πραγματικά χωρίς καχυποψία θα δέχονταν μια τέτοια πρόσκληση;

Όπως και να ‘χει οι ευχές είναι ευχές……. Καλά Χριστούγεννα!!!

7 σχόλια:

  1. Μήπως η ζωή μας όλη δεν είναι ένα παραμύθι;
    Το ζούμε, χωρίς να μας το διαβάζουν, μέχρι το τέλος.
    Κι εγώ θα ήθελα, θέλω, να ακούσω ευχές με την φωνή όλων σας και να σας ευχηθώ με τη σειρά μου, με την φωνή μου και όχι με το πληκτρολόγιο.
    Ήθελα νάξερα πόσοι από μας, τους Σαλονικιούς, θα ανταποκρινόταν σε ένα προσκλητήριο συνάντησης.
    Το κάνουν ήδη μερικοί κύκλοι bloggers στην Αθήνα. Και περνούν καλά, απ'ότι διαβάζω.
    Όπως και νάχει όμως, η ευχή για Καλές Γιορτές, πρέπει να κυριαρχεί αυτές τις μέρες.
    Καλό απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι ωραία ποιήματα! Ενθουσιάστηκα διαβάζοντάς τα ! Όσο για τα Χριστούγεννα πιστεύω ότι είναι η πιο μαγική γιορτή και έτσι θέλω να τη βιώνω κι εγώ που πιστεύω ότι έχω κάτι από ξωτικό [ σε λανθάνουσα μορφή , μη μας πάρουν είδηση]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οχι, Δύσπιστε, δεν είναι παραμύθι η ζωή μας δυστυχώς! Το μόνο σίγουρο είναι όμως πως θα μπορούσε να είναι κείμενο που επιτρέπει ποικίλες αναγνώσεις! Ας επιχειρήσουμε κι εμείς μία συνάντηση λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Τι θα λέγατε για κέντρο έτσι χαλαρά για καφέ και κουβέντα; Όσοι το διαβάσουν ας προτείνουν μέρος και για τη μέρα και την ώρα τα βρίσκουμε, διάθεση να υπάρχει!!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγγελική, χαίρομαι που σου άρεσαν και η γνώμη σου μετράει γιατί κι εσύ όπως κι εγώ είμαστε καθημερινά με παιδιά! Να χαρείς φέτος τα πιο μαγικά Χριστούγεννα όπως αξίζει σε ένα αξιοπρεπές ξωτικό!!
    Την καληνύχτα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Παρών!!

    εγώ είμαι μέσα που λέμε..

    άλλωστε είμαι ένας απο εκείνους που έχουν γνωρίσει πολλούς φίλους bloggers και έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι.

    μα τί κρίμα, είστε στην Θεσσαλονίκη :(

    άν κανονίσετε κατά την Αττική, ευχαρίστως!!

    καλές γιορτές όπως κι αν έχει..

    (κάτι είχε γίνει με την λίστα ιστολογίων που παρακολουθώ και έχω χάσει επεισόδια)..

    καλή συνέχεια στα παραμύθια σας :)

    χαιρετώ σας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλικατζαρος γινομαι παντα τα χριστουγεννα
    γιατι μ αρεσει να πειραζω την μελανχολια των εορτων.....!!!Ισως φταιει που ο χειμωνας με κανει και κρυωνω ....και θελω να ζεσταθω...!!!
    Καλες γιορτες να περασεις με χαρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. maroulada μου ο προβληματισμός σου με συγκίνησε!Μου άρεσε πολύ η ταύτιση σου με τη κολοκύθα και τους καλικάντζαρους..Τα ερωτήματα που έθεσες,δυστυχώς,θα βρίσκουν απάντηση στο υποσυνείδητο του καθενός..
    Καλές γιορτές να έχεις και μέσα μας ο καθένας ξέρει πως η δική του κολοκυθιά χωράει όσους της παραχωρούν χώρο!
    Φιλιά,καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή